Bloggfærslur mánaðarins, janúar 2008

Enn eitt verkefnið með Rachel vinkonu minni!

IMG_0534IMG_0543Stígó 049Það er athygli vert að stundum þegar ég hef hitt fólk sem hefur átt eftir  að  hafa  mikil áhrif á líf mitt, þá greypist í minni mitt þegar  ég sá það fyrst.  Þannig man ég mjög vel eftir því þegar  ég sá Tomma í fyrsta skipti, ég man meira  að segja líka  hvernig hann var klæddur!  Það sama á við um Rachel vinkonu mína.  Við hittumst fyrst í Bergen 1993  þar sem við vorum  báðar  að halda  innlegg á landsþingi norsku kvennaathvarfahreyfingarinnar.  Ég man hvernig hún  var  klædd og hvað hún  sagði. Hringdi svo til hennar til þess að fara  yfir hugmyndafræðina og við ákváðum að hittast á kaffihúsi í Sandvika og síðan höfum við verið vinkonur. 

Hún er með klárustu, víðsýnustu og best lesnu konum sem ég þekki.  Hún er snillingur í að byggja brýr á milli menningarheima  og á milli kvenna og hópa. Hún hefur kennt mér  meira en nokkur  önnur  um hvað það  þýðir að vera  svört á  Vesturlöndum og hvernig hægt er að yfirvinna menningarárekstra.  Í mörg ár mundi ég þó ekki eftir því að hún væri svört fyrr en hún fór með mér út í Nóatún hverfisverslunina mína að versla.  Þá tók ég eftir því að það snéru sér allir við í búðinni þar sem við vorum.  Með fáum hef ég skemmt mér  betur, hlegið meira og rökrætt lengur. 

Við höfum unnið saman æði mörg verkefni og verið samferða í skoðunum og í alþjóðastarfi.  Við höfum hittst í Kína, í Eystrasaltsríkjunum, í Brighton, í Bandaríkjunum, á Norðurlöndunum og víðar í Evrópu.  Við komum á laggirnar fyrsta kvennaathvarfinu í Eystrasaltsríkjunum, unnum í ENATW og CATW, NKMV og Rachel stýrði Daphneverkefni sem ég hélt utanum á Íslandi.  Ég hef oft haldið fyrirlestra á uppákomum sem hún hefur stýrt og öfugt.  Við erum báðar búnar að gegna nokkrum störfum síðan við hittumst, en alltaf höfum við fundið samstarfsflöt. 

Saman höfum við lent í rosalegum ævintýrum.  Hún var t.d. með mér þegar  ég lenti í slysinu í kolniðamyrkri í Druskininkai og kom mér  á  spítala.  Hún var  með mér  þegar  ég missti glugga með körmum og öllu saman niður af annarri hæð í  nýuppgerðu húsi í London.  Þá hugleiddi hún að stinga af.  Hún var með mér í Svíþjóð þegar ég tók vitlausa kápu í misgripum og það átti að siga á mig lögreglu og hún var  til staðar  þegar ég óvart slengdi úr  fullum kaffibolla yfir formann norska kvenréttindafélagsins í New York sem varð fjúkandi reið. 

Núna er Rachel að stýra  verkefni fyrir Hjálparstofnun kirkjunnar í Noregi.  Verkefnið felst í því að styrkja  og styðja kvennahreyfinguna í Suður  Írak með sérstakri áherslu á baráttuna gegn ofbeldi.  Þangað er ekki óhætt að fara  svo Rachel er staðsett í Amman í  Jórdaníu og hittir konurnar  sínar  í Kuwait.  Í kringum sig hefur  hún  alþjóðlegt teymi fimm sérfræðinga um ofbeldi, þar á meðal mig.  Í nótt er ég að fara til Amman á brainstorming fund vegna verkefnisins.  Elska brainstormingfundi með kláru fólki.  Á meðfylgjandi myndum er Rachel hjá Sþ í New York, í vínsmökkun með einhverri vinkonu sinni og að lokum með íslenskum strák.


Sendið mér innblástur!

Ég þyrfti að vera að semja þrjú gáfuleg erindi í dag en er fullkomlega andlaus.  Merkilegt hvað það er  miserfitt að setja saman texta.  Næ ekki  sambandi við kraftinn minn. Það væri freistandi að skella skuldinni á  lungnabólguna sem hefur  hrjáð mig þennan mánuð, en ég veit að það væri bara afsökun.  Kona semur ekki texta með  lungunum, heldur hausnum. 

Held ég leysi nokkrar sudoku.......


Nýlegar svipmyndir úr lífi mínu

Hér má sjá karlinn minn, Önnu og Tomma undir Búlandstindi á Snæfellsnesi, frk  Önnu í stuði, stemmninguna á leiknum í gær og gönguferð með hinum lipru í morgun.IMG_0723IMG_0718IMG_0771IMG_0787

Áfram Ísland!


Eins árs stúlka í mömmuleik


Fjórar kynslóðir saman í Stykkishólmi

Ég var að fá nýja tölvu.  Fína, næstum hægt að stinga henni í vasann.  En er ekki búin að setja  inn á hana allt sem ég þarfnast.  Vantar enn að geta sett inn myndir.  Við Tommi vorum að passa Hjartagullið mitt og Tommsann minn frá  því á fimmtudag, foreldrarnir í foreldraorlofi í London.  Ákváðum að gera úr því ævintýri og fórum í fallaga bústaðinn sem Starfsmannafélag Kópavogs á í Stykkishólmi og buðum mömmu og pabba með.  Þarf enn að taka til í andlitinu á mér þegar dætur mínar sækjast eftir félagsskap okkar. Krissan mín kom á eftir okkur því Garðar var upptekinn.  Þóra  og Katla ætluðu að koma líka en drifu ekki úr bænum.  Við fórum í góðan bíltúr til Grundarfjarðar í fallegu veðri og sáum ungan og fallegan örn.

Tommi og Kristín sóttu krækling í matarkistu Breiðafjarðar sem við elduðum við mismikla hrifningu.  Tommsinn gat kjaftað úr "transformans" fyrirbæri.  Það eru "karlar" sem geta breytt sér í ýmislegt. Þessi gat breytt sér í þotu.  Elskulega barnabarnið mitt lenti í siðfræðilegri togstreitu, hann er svo politically correct uppalinn.  Snéri sér að Kristínu, rétti henni fyrirbærið og spurði hvort henni þætti hann nokkuð ofbeldislegur?  Henni þótti það og mér líka, en hann sagði að mikill brjóstkassi á  fyrirbærinu væri til þess að hann ætti auðveldara með að knúsa.  Drengurinn er að taka þroskakipp og er að springa úr  orku.  Á leiðinni í sveitina sporðrenndi hann pulsu í brauði á methraða, borðaði alla súpuna sem afi hans hafði keypt, kjúklingabita og franskar, 1/2 sneið af pizzu og bað þá um brauðsneið með smjöri sem hvarf ofan í hann.  Á meðan hann  tuggði hafði hann mikinn áhuga á hvað yrði í eftirrétt og auðvitað fékk hann eftirrétt. 

Annsan er líka að taka þroskakipp.  Hún gerði það sem hún hefur ekki gert áður, hún svaf uppí hjá langömmu sinni og langafa og  var ánægð með að treysta  sér til þess.  Saman horfðum við á  mús fyrir utan gluggann og mér fannst hún .......svona eiginlega allt í lagi........spennandi.  Ég æpti ekki og gat skoðað hana í rólegheitum.  Hvert okkar hefur eiginlega tekið mesta þroskakippinn, börnin eða amma  þeirra, ég bara spyr.


Sumt verður ekki keypt fyrir peninga....

IMG_0705IMG_0703IMG_0700Svona var sunnudagsmorgun á Hólnum.  Bestu krakkarnir á  besta stað á heimilinu.

Samband mitt við peninga

Eftir vælið í mér í gær hefur fólk = konur boðist til þess að skemmta mér og stytta mér stundir á ýmsan hátt.  Takk fyrir það kæru vinkonur, ég er öll að koma til. Margrét systir kom með Arnald í gær, en laumaði líka að mér bókinni "The Millionaire next door" um það hvernig fólk hafi orðið ríkt í Bandaríkjunum og hvað það þýði að vera ríkur. 

Ég fékk kunnuglegan sting í magann. Veit ekkert um lífeyrisréttindi mín, á slatta í ýmsum lífeyrissjóðum hérlendis og í Noregi. Er ekki líftryggð og hef ekki sýnt neina fyrirhyggju í fjármálum.  Ég hef keppst við að lifa eins og hver dagur gæti verið minn síðasti og ætla að  halda því áfram. 

Er komin á þann stað í lífinu eftir áratuga basl að ég á fyrir salti í grautinn og get borgað af skuldunum mínum og er alsæl með það.  Þegar við systur fórum  að ræða fjármál í  gær leist mér ekki á blikuna.  Finnst þessi bók og MBA námið sem Margréti fannst hún þurfa að taka eftir doktorsprófið hafi gert hana óþægilega skynsama.  Hún er komin með yfirgripsmikla þekkingu á peningum og fjármálamarkaði.  Ég dáist að henni eins og alltaf, en það minnir mig á  algjöran aulahátt minn.  Er að velta fyrir mér hvort ég ætti að renna í gegnum bókina eður ei.

Eitt af því sem situr eftir úr náminu mínu í Noregi er æfing sem við gerðum einu sinni í litlum hópi. Þar áttum  við að flytja stutt innlegg um samband okkar við peninga.  Það var afhjúpandi fyrir mig og ég man að ég varð alveg hvumsa yfir því hvað skólasystkini mín höfðu miklu jákvæðara  samband við þá en ég.  Þau áttu drauma um að verða rík og langaði í demantshringi, glæsikerrur og ýmislegt annað sem mig hefur aldrei langað í.   Mig hefur aldrei dreymt stærri drauma en að eiga fyrir skuldum og hef litið á það sem heilaga skyldu mína að eyða jafnóðum því sem mér áskotnast og aldrei verið í vandræðum með það. Minnug þess sem Stína móðursystir hans Tomma minnti mig á að það eru engir vasar á  líkklæðum.  Ég hef lagt metnað minn í að ala dætur mínar þannig upp að þær séu sjálfbjarga og þurfi ekki að eyða lífinu í að bíða  eftir að foreldrar þeirra hrökkvi uppaf.  Heyri þegar ég skrifa þetta bergmálið frá foreldrum mínum, hef aldrei hugsað um peninga nema þegar mig hefur sárvantað þá.

Nú er ég búin að lesa preface í bókinni frá  systur minni sem hefur alveg sama bergmál í eyrunum og ég og lifir líka sínu lífi til fulls.  Spurning hvort ég held áfram.................eða hvort ég kíki á Arnald? Sé til.


Leiði..........

Mamma mín er með klárustu konum sem ég þekki. Einu sinni sagði hún við mig að mér hefði aldrei leiðst þegar ég var barn.  Ég held að það sé rétt hjá henni og ég held að það séu forréttindi að losna við að láta sér leiðast.  Mér hefur mjög sjaldan leiðst í lífinu, mér finnst lífið næstum alltaf bráðskemmtilegt. En akkúrat núna leiðist mér. 

Asíuferðin dró dilk á eftir sér, sem ég hélt að ég myndi hrista  af mér.  Mengunin var svo mikil að ég gamall asmi tók sig upp og ég kom lasin heim.  Fór til læknis og fékk lyf sem ekki bitu og endaði með lungnabólgu. Búin að éta lyf í fimm daga og batinn lætur á sér standa. Er algjört slytti og hef ekki orku til eins eða  neins.  Ef það er eitthvað sem mér leiðist þá er það slíkt ástand.  Ég veit að þegar konu fer að leiðast er það batamerki. Búin með krimmann sem Margrét keyrði til mín og er búin að fara í bað og meira að segja pússa á mér neglurnar, góðs viti.  Sé þó ekki framá að komast í göngutúr með vinunum mínum lipru á morgun og er ekki búin að fara í vinnuna mína síðan 5. desember - grjótfúlt.  Ég sem hlakka svo rosalega til að takast á við ótal skemmtileg verkefni sem bíða mín.  Núna finnst mér að einhverjar af systrunum mínum eða dætrum ættu að koma og skrabbla við mig............ 


Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband